پست شصت و نهم از ما بهترون 2

**************************************

از

خونه میزنم بیرون . این پسرا همشون اعصاب خورد کنن. باید همه شونو از لبه ی

تیغ گذروند ...فک می کنن چون پسرن دیگه کسی حق نداره تو کاراشون دخالت کنه

. باشه ...منم میدونم چیکار کنم.

نور

بیشتری از پشت ابرا به چشم میرسه و برفا کمتر شده . ینی دیگه مث دیروز نرم

و لطیف نیستن . الان دیگه صاب خونه ی زمین شدن . سوار اتوبوس میشم و کنار

زن جوونی میشینم . رو به خانومه میگم : کی میشه این دانشگاه تموم بشه .

خانومه اول جا میخوره ، بعد لبخندی میزنه و میگه : دانشجویی؟

-آره ، ترم 5 گیاه شناسی .

-جدی؟ مگه چن سالته ؟

-بهم میخوره چن باشم ؟

زیاد زیادش 20 ....ولی اگه ترم 5 باشی باید 22 ...23 سالت باشه .

-هنوز 21 سالم نشده ، یه کم جهشی خوندم .

خانومه چهره ی کپلی و مهربونی داره . خوش بحال بچه هاش که مامان به این نازی دارن .

خطاب بهش میگم : شما کارمندین؟

-اوه! نه....تو یکی از آموزشگاه ها خیاطی تدریس میکنم .

-خیاطی ؟ باید کار سختی باشه ، درست میگم :

-نه ، اون قدرا هم سخت نیست ، فقط نیاز به ظرافت داره .

سری

به نشانه ی تحسین تکون میدم و میگم : استادمون ازمون خواسته که خرزهره

پرورش بدیم ، شما نمی دونید از کجا میتونم خرزهره پیدا کنم؟

-خرزهره ؟! از همینایی که تو پارکا میکارن؟

تعجب میکنم و میگم : مگه تو پارکا خرزهره میکارن ؟

-آره بابا !...یه عالمه خرزهره تو پارکا هست ، مگه تا حالا ندیدی؟

-اوم...راستش...

خانومه با خنده میگه : نکنه از فضا اومدی؟

لبخند شیطنت امیزی میزنم و میگم : نه ...من یه جنم ، زیاد دنیای آدما رو نمیشناسم ....

خانومه بیشتر میخنده . گرچه حرفم اصلن خنده دار نبود . آیا واقعیت تا این اندازه خنده دار می باشد ؟

توی ایستگاه بعدی از خانومه خداحافظی میکنم و فورا خودمو به کلاس جهانمیری میرسونم .

بازم دانشگاه .....باید توی گزارش ماموریتم چیزای زیادی درباره ی دانشگاه بنویسم .